13 NOLU KAPI
Biraz önce oturuyordum o sandalyede.
Aslında günlerdir oturuyordum.
Onun içerden çıkmasını bekliyordum.
Ya da bir ses duymak istiyordum.
Kalkıp karşıdaki çay ocağına gittim.
Şekersiz çay acıydı.
Yarım bıraktım.
Aklım 13 numaradaydı.
Gidip tekrar sandalyeye oturdum.
Saatlerce oturdum.
Ve günlerce…
Gece gündüzü, gündüz geceyi kovalıyordu.
Kapı açılmıyordu.
Boş durduğuna bakmayın sandalyenin.
Biraz önce o sandalyede oturuyordum.
Ben kalktığım da çekmişler fotoğrafı.
Aslında o sandalyede geçiyor günlerim.
Gidip bir simit aldım.
Yarısını yiyip, yarısını kuşlara verdim.
Dönüp tekrar sandalyeye oturdum.
Umutla bekliyorum.
Çıkarsa dicem ki…
“İyi ki sevmişim seni”
Adana / Ulucamii Külliyesi / Nisan 2018