“Denizsiz bir yerde yaşamak ne kadar da zormuş” dedi.
Sesi hüzünlüydü.
Denizi çok sevdiğini biliyordum.
Çünkü yaşamı bir deniz kentinde geçmişti.
” Deniz kenarında bekli beni” dedi “hoşça kal” demeden önce.
Gidip bir deniz buldum.
Bir sandalye çekip, denizin kıyısında oturdum.
Dalgaların sesini dinledim gözlerimi kapayıp.
Dalgalar beyaz köpükler saçarak ayaklarıma kadar geliyor ve geri çekiliyordu.
Hayli zaman geçmişti.
Ara sıra kalkıyor kumsalda yürüyor dönüp tekrar oturuyordum.
Akşam olmak üzereydi.
Umudum ufukta yitip gitti.
Godot yine gelmedi.
Aydın Sihay./ Godot’yu bekleyen biri….
—————————————–
Karataş / Mart’ın son günü 2019