MAHMUT ÇINAR / DUVAR
Müzikseverlerin Peyk grubundan tanıdığı İrfan Alış ve arkadaşları, müzikleriyle anlattıkları tavrı pandeminin başlamasıyla birlikte yeniden ortaya koyarak ‘Olta’ adlı dayanışma hareketine dönüştürdü.
https://www.instagram.com/oltadayanisma/
İrfan Alış, Türkiye’de bağımsız kent müziğini takip eden dinleyici için çok özel bir yerde duruyor. Peyk grubu ile yaptıkları, 2000’li yılların başlarından bu yana hem müzikte bir duruşu, hem de müzisyenin sorumluluğuna dair hatırlamaya ihtiyaç duyduğumuz şeyleri ortaya koyuyor. Alış’ın kaleminden çıkan protest şarkılar duygusal şarkılarla birleşip modern şarkı yazarlığının bazı en güzel örneklerini oluşturuyor.
İrfan Alış ve Peyk grubu, hayata ve sisteme karşı takındıkları tavrı pratiğe de dökebilme başarısını gösteriyor yıllardır. Son olarak pandeminin başlamasıyla birlikte bir anda işsiz kalan ve hayatlarında büyük sorunlar yaşamaya başlayan müzisyenler için kimsenin yapmadığını yaparak hızla bir dayanışma hareketi organize ettiler. ‘Olta’ adını taşıyan bu dayanışma hareketi, pandeminin başlamasının hemen ardından, 2020’nin yaz aylarında çıkan bir dayanışma albümüyle hayat buldu ilk. Derken yüzlerce müzisyenin katkısıyla, 1.5 yıldan biraz uzun gibi bir sürede ‘Olta’ şemsiyesi altında 10 albüm yayınlandı.
Albümlerin gelirleri, pandemi nedeniyle finansal olarak büyük zorluklar yaşayan müzisyenlere aktarılıyor. Diğer yandan ‘Olta’ya verilen gönüllü destek giderek büyüyor ve proje, bir albüm projesi olmanın ötesine geçmeye başlıyor.
İrfan Alış ile onun ve arkadaşlarının ‘Olta’ dayanışma albümleri projesini nasıl hayata geçirdiğini, Türkiye’de müzik üretmek ve dayanışmak için bir araya gelmenin, bir imece oluşturmanın anlamını ve artık planlara dönüşen hayallerini konuştuk.
”OLTA’DA SAYILARDAN ÇOK DAYANIŞMA RUHU ÖNEMLİ’
Kapanmanın başlamasından birkaç ay sonra ilk dayanışma albümü yayınlandı. Müthiş bir hız bu ve üzerinden 2 yıl bile geçmeden geçtiğimiz günlerde onuncu albümü yayınlandınız. Nasıl başardınız bunu?
Ben atölyeler yapıyordum, çok da genç yetenekle tanışıyorum orada. Pandemiyle birlikte Zoom’dan ücretsiz atölyeler yapmaya başlamıştım. O arada benim çevre epeyce bir genişledi, gençler çoğaldı çevremde. Aklıma bir şey geldi, atölyeyi Zoom’dan yapabiliyorsak bu gençlere de söyleyeyim, bir albüm yapalım, albümün gelirlerini de ne kadar olursa olsun ihtiyacı olan müzisyenlere aktaralım. Pandemi zamanı, evde kapalı kalmışız, kanal kayıt da yapabiliyoruz, arada kaçak çıkıp çalıştığımız oldu stüdyoda. Albüm fikri doğunca ben önce Peyk’teki diğer arkadaşlara açtım konuyu, onlar da “Abi biz bunu hallederiz, çevremize bir selam söylesek 10 şarkı gelir” dediler ve başladık. Sonra o 10 şarkı 15-17 şarkı oldu, “İkinci de galiba geliyor”, “Üçüncü de hazır” falan derken bir baktık 10 albüm olmuşuz. Ben de anlamadım nasıl oldu. Çok mantıklı bir fikirdi, kendimle övünüyorum bu fikir için.
Hadi şimdiye kadar balına oldu diyelim ama şu andan itibaren artık çok sistematik. Gençler işi bizden devraldı. Benim hiç beklemediğim bir şey oldu çünkü biliyorsun biz müzisyenler normalde dağınık insanlarız. İnanılmaz özverili çalışan gençler var, ben hiçbir şey yapmıyorum, işte seninle konuşuyorum, onlar adına hava atıyorum. Hadi hava atıyorum demeyeyim de, bu işi anlatmaya çalışıyorum çünkü Olta’nın yeni şarkılara, yeni şarkı verenlere, gönlü yüksek insanlara ihtiyacı var. Olta ne yaptı bu 10 albümle? 50 bin lira civarında bir para gönderdik insanlara. Bu sistemi nasıl kurduk? Dedik ki çevrenizdeki insanların ismini Olta’dan bir kişiye verin, siz şahit olduğunuzu söyleyin ve o kişinin bize adını, soyadını, hesap numarasını gönderin, biz de desteğimizi gönderelim. Yani destek olunan müzik emekçisine ‘Olta’dan biri mutlaka kefil oluyor. Çevremizde o kadar zor durumda insan vardı ki pandemi döneminde, bulmak hiç zor olmadı açıkçası.
Tabii bunun yanı sıra, paradan daha önemlisi bu üç yüz, beş yüz sanatçı ilk kez birlikte bir şey yaptı. Ve bu sanatçılar birbirleriyle etkileşime girdi. Şu anda birçok insan birbiriyle müzik yapar hale geldi. Kayıtlar yapıldı mesela. Bu ‘Olta’ albümleri vesilesiyle daha önce prodüksiyon parası bulamayan genç, imece usulüyle şarkılarını kaydetmeye başladı. Basgitarı bu dayanışmada tanıştığı birine çaldırdı diyelim, diğer enstrümanı bir diğerine. Ankara tayfası var artık, mesela onlar İzmir tayfasıyla buluştular, arkadaş oldular ve işleri yürüttüler. İnanılmaz bir imece oluştu. Para da önemli tabii ama bu imece bana daha önemli geliyor. Maalesef sayıların hâkim olduğu bir dünyada yaşıyoruz biz ama ben bunu daha çok önemsiyorum, ruh çünkü o, ruh. Şimdi ismini sayamayacağım kadar miks yapan insan var mesela aramızda, gencecik insanlar, hem enstrüman çalan, hem prodüksiyon yapan insanlar. İzmir’de var, Ankara’da var, İstanbul’da var…