“Neden bırakıp gitmiyorsun bu şehri?” dedi kadın,
Toprağa kök salmış ayaklarını gösterdi adam.
————————–
Adana / Ziyapaşa Parkı / Ocak 2018
Zaman zaman çekip gitmek gelir içimden.
Ceketimi alıp, usulca kapıyı çekip, plansız, amaçsız
çekip gitmek gelir içimden.
Kimselere söylemeden, kimselere görünmeden…
Ellerim ceplerimde saatlerce, günlerce, aylarca ve hatta yıllarca
arkama dahi bakmadan yürüyüp gitmek gelir içimden.
Bilmediğim kentlere gitmek, o kentin insanları arasına karışmak gelir
içimden.
Ve o yabancı kentin sokaklarında avarece dolaşmak, insanlara gülümsemek gelir
içimden.
Yabancı denizlere gidip ve oturup kıyısında, denizle, martılarla
konuşmak gelir içimden.
Ve sonra yıllardır kafama sokuşturulan onca anlamsız, saçma şeyleri birer
birer çıkarıp denize fırlatmak gelir içimden.
Sanırım çekip gitmenin zamanı geldi.