1955 yılında Adana’da, yedi çocuklu bir ailenin ikinci evladı olarak dünyaya gelmiş Melahat Sabancı… Şu an evli ve beş çocuk annesi olarak yaşamanın varsıllığına erişen Sabancı, hayatını sanatla renklendirmeyi de bilmiş. 2006 yılında aktif olarak yer almaya başladığı resim sanatını, çeşitli hocaların desteğiyle sürdürmüş. Bu arada birçok tarzda çalışma fırsatı bulmuş. Geçmişte Nezih Sanat Evi ve Geniş Açı Sanat Resim Atölyesi’nde kaleminin, fırçasının gücünü pekiştirmek için emek veren ressamımız, konuya dair aşamaları şu sözlerle dile getiriyor.
“Küçükken elime geçen kese kâğıtlarını biriktirip sonra üzerine resim çizerdim. Çocukken bile resim yaptığımda dış dünyayla ilişiğim kesilirdi… Resim benim için bir tutku, bir heyecan, bir çığlık, bir sığınak, bir kaçış, bir mutluluk ve sevgiyi, minneti ifade ediş biçimi oldu. Resim, hayata tutunabilme gücü veren bir iksir gibi etkiliyor beni. Yaşam sürekli değişiyor. Yaşam döngüsü, bize hep tozpembe günlere taşımıyor. Hiçbir insan hayattaki acılardan muaf değil. Resimle uğraşıyorsak eğer, bütün bunların tualimize yansıması kaçınılmaz.
Gökkuşağı renklerini tuvalime taşıdım yıllarca. Sonra fark ettim ki, yaşadığımız olaylar tuvale sürdüğümüz renkleri etkiliyor. Yaşadığım bazı talihsiz olaylardan sonraysa resim yaparken griyi tercih ettim.”
HAYAT VE SANAT
“Geçmişte kalan çok eski fotoğrafları çalışıyorum şimdi… Belki de bu yaşadığımız olaylardan bir kaçış, eski kaygısız tasasız günlere özlemdir. Resimlerime konu olarak annemi, babamı, çocuklarımı, torunlarımı seçiyorum. Konuyu çalışırken, benim için anlamı üzerinde yoğunlaşır, duyguyu aktarmaya çalışıyorum. Geçmişteki fotoğrafları çalışırken o anı yaşama, nostalji, Atatürk’ü çalışırken minnet ve saygı, savaş ve göçü çalışırken empati… Resmin bir terapi etkisi olduğuna inanıyorum. Kişi resim yaparken kendini ve hayatı daha iyi anlayabiliyor. Her yeni resim başlangıcı benim için, yeni bir umut yeni bir heyecan yeni doğan bir bebek gibi.”
Ne de güzel anlatmış duygularını Melahat Sabancı, geçmişle bugün arasındaki özlem dolu kucaklaşmayı bir resim gibi yansıtmış sözlerine… Ve her zemine kendi içinden renkli bir parça eklemeyi başarmış.
