Yahya Kemal Beyatlı, bir şiirine şöyle başlar:
“Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul”
Ben de sevgili Adana’ya bir apartmanın tepesinden baktım.
Ne zaman uzaklara gitsem ve Adana’yı dūşünsem, Kavafis’in o insanı hūzūnlere sūrūkleyen olağanūstū gūzel “Kent” şiiri aklıma gelir.
“Dönūp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma.”
————————————-
(Sağda Tuzhanı, solda Ĺūks Otel uzaklardan Būyūksaat “beni unutmayın”der gibi bakıyor.)
Aydın Sihay