Okuldan gelir gelmez çantalarımızı fırlattığımız gibi kendimizi sokakta bulurduk.
Ellerimizde içine bir parça peynir sıkıştırılmış ekmekler olurdu hepimizin.
Çünkü okulda acıkırdık.
Bazılarının sadece ekmek olurdu.
O yüzden peyniri biraz büyükçe alırdım dolaptan.
Paylaşırdık.
Eşit olmalıydık çünkü.
Karanlık çöküp, lambalar yanana dek mahalle arasında deliler gibi koşturup dururduk..
Ve bilirdik dönüşte azarlanacağımızı.
Ama olsun.
Ama o sokaklar yok mu o sokaklar.
Büyülü sokaklar…
Aydın Sihay
Tepebağ/ Adana