Pencerenin önünde durmuş onu izliyordu.
Sokağı dönüp gözden yitinceye kadar arkasından baktı.
Koyu bir hüzün çökmüştü gözlerine.
Yanına gidip elimi omuzuna attım.
Dedim ki…
“Üzülme! Bir gün döner nasıl olsa.”
————————–
Adana / Sarıyakup Mah./ Ocak 2017
Fotoğrafı çekerken birinin pencerenin önünde durduğunu hüzünle sokağa baktığını ve sonra başka birinin yanına gelip elini omuzuna attığını ve ona birşeyler söylediğini…sandım
Vizörden bakarken 3-4 saniyelik zaman içinde bunları mı düşünmüştüm? Bilemiyorum.