Fotografı kullanarak sanat yapmak isteyenler için, fotoğrafın teknolojisi ayaklarına vurulmuş bir zincir sanki…
Çünkü bu teknoloji, doğada bulunan nesnelliği kopyalamak üzere organize olmuş bir kopyalama makinesi. Bir şeyin kopyasının sanat olup olamayacağı ise Platon’dan beri tartışılıyor.
Ancak sanatın kırılmış zincirlerin ardından ortaya çıktığını düşündüğümde; farkındalığımı daha erken sağlayarak, hatta hazır bir nesnellik sunup öznelliğe yönelmemi tetikleyerek (diğer resmetme yöntemlerine göre) bana avantajlar sağladığını da görüyorum.
Bu avantajların en önemlisi de; “yeniden yaratıma”, yani var olan bir nesneden yola çıkarak, onu yeni bir şeye çevirmeye, diğer sanat teknolojilerinden daha uygun olmasıdır.
Fotografçı bu yüzden biraz fotografının küratörü, daha çok da rejisörü bence.
1/24 saniyelik bir kısa filmin rejisörü…