Tüm dünyayla birlikte Türkiye’yi de etkileyen Covid-19 salgını, sermaye sınıfı ve onun siyasi temsilcilerinin, ideolojik araçları, dini, eğitimi, kültürü kullanarak başka zamanlarda daha görünmez hale getirmeyi başardıkları sınıf çelişkilerinin üzerindeki eğreti örtüyü araladı. Sınıflı toplumların ve onun sonuncusu kapitalizmin temel çelişkisinin, üretim araçlarının sahipleri ile emeğiyle geçinen, mülk sahibi olmayan sınıflar arasında olduğunu sıra dışı bir berraklıkla gösterdi. Marx’ın o şiirsel deyişine atıfla söyleyecek olursak, “duru gökte çakan bir şimşek” gibi gerçeği aydınlattı, aydınlatıyor.
Bugün, salgından öncesine göre çok daha fazla insan, çok daha fazla emekçi, ölümcül bir salgın esnasında bile önceliğin; halk sağlığı, tek tek tüm insanların canı değil, ‘çarkların dönmesi’, kâr amaçlı üretimin devam etmesi olduğunu görüyor.
Ancak gerçekliğin, itildiği karanlık dehlizlerden, saklandığı örtülerin altından birden bire zuhur etmesi onu tek başına dönüştürücü bir güç haline getirmiyor. Hakikat, tüm dünya halklarının bir küresel sermaye diktatörlüğü ile karşı karşıya olduğu hakikati; ancak kendisini değiştirmeye çalışan bir devinimin içindeyken anlam kazanabilir. Bir eylemin nesnesi, bir hareketin yakıtı olmamış gerçeklik, yalnızca bugüne ilişkin yararsız bir bilgidir. Duru, ama şimşeksiz bir göktür…
Şimdi bu duru gerçekliğin bir şimşeğe, durgun hakikatin devrimci eyleme ihtiyacı var.
Çağdaş Rus ressamı Aleksandr Sulimov’un bugünleri anlatan resminde, yorgun yüzleri, ışıksız bakışları ve başlarının üstünde dolaşan hastalık belasıyla hareketsiz duran iki insan, tek başına onları hiçbir şeyden koruyamayacak olan maskelerinin ipleriyle bağlanıyor birbirine. Çaresizliğin, geçici çözümlerin nafileliğinin ipleri… İki insan arasındaki bu bağ, tüm dünya emekçilerinin muhayyel bağıdır. Hakikati işlevli bir harekete çevirecek olan, ancak bu ‘ilişki’ olabilir. Emekçilerin, birlik, mücadele ve dayanışma bağı…
Dergimizin mayıs sayısını aşağıdaki linke tıklayarak PDF formatında indirebilirsiniz