Okul dönüşü çantalarımızı fırlattığımız gibi kendimizi sokakta bulurduk.
Sokaklar…
Sokaklar bizim özgürlük alanlarımızdı.
Hepimizin elinde üzerine “Sana yağı” sürülmüş birer dilim ekmek olurdu.
Akşama doğru evlerin ışıkları birer birer yanmaya başlayınca pencerelere çıkan annelerimiz “soykası batasıcalar gelin artık” diyene kadar tepiklenmekten hışı çıkmış plastik bir topun peşinden koşturur dururduk.
Bizler sokakta büyüdük.
Onun için çok mutluyduk.
Bizler uslu sokak çocuklarıydık.
”Dün bu evin önünden geçerken nedense o günlere dönüverdim.”
——————————————–
Adana / Kayalıbağ / Ocak 2019