Okuldan döner dönmez çantalarımızı kapı arkalarına fırlattığımız gibi kendimizi sokakta bulurduk.
Çünkü sokaklar bizimdi.
Çünkü sokaklar bizi bekliyordu.
Çünkü sokaklar bizim özgürlük alanlarımızdı.
Nasıl da neşeyle, heyecanla ve tükenmeyen bir enerjiyle koşturup dururduk.
Sokağın iki başına taşlardan kale yapıp deliler gibi hışı çıkmış bir topun peşinden koşturup dururduk.
Ta ki pencerelere annelerimiz çıkıp “soykası batasıcalar babalarınız gelecek artık eve girin” diyene kadar…
Bugün bir mahalleden geçtim.
Neşeli çığlıklar yankılandı kulağımda.
——————————————————-
Ulucami Mah./ Adana
Aydın Sihay