Yalnızlık insana çok şey öğretirmiş.
Ama sen gitme, ben cahil kalayım.
Nazım Hikmet
——————————————————
Öylesine koyu bir yalnızlığın içine gömülmüştü ki ağaç, yaklaşamadım yanına.
Yolun kenarında durup seslendim.
“Yalnızlık zor değil mi, mutlu musun orada?”
Hemen yanıt vermedi.
Sonra “Çok mutluyum” dedi “
Sesi huzurlu ve dingindi.
“Peki sen mutlu musun o çılgın kalabalığın içinde?” diye devam etti.
Ben de hemen yanıt veremedim.
Sonra ”çok mutluyum” diyecekken sustum.
Uzun bir sessizlik oldu.
Gittikçe karanlığa gömülen ülkemi düşününce…
Tutuklu sanatçıları, gazetecileri, öğrencileri düşününce…
Gittikçe artan kadın cinayetlerini düşününce…
Hayatımızı çekilmez hale getiren, umutsuzluğa iten yöneticileri düşününce…
Bağırdım,
“Hayır mutlu değilim”
”Öyle mi? O halde sen de gel yanıma”
Sevecen ve davetkardı sesi.
Aydın Sihay
——————————————
Adana / Göl kıyısı