Sokağın ortasında birden duruverdim.
Ellerim parkamın ceplerinde öylece durdum.
Görenler bir şey düşündüğümü sanırdı.
Ama hiçbir şey düşünemiyordum.
Bir şeyler mırıldanıyordum.
Ama ne dediğimi ben de anlayamadım.
“Ne diyorsun?” diye de soramadım.
Ben buraya gelmek istememiştim ki.
Geri döndüm.
Aslında “serseri mayın” gibiydim bugun.
Amaçsızca sağa sola yalpalayıp duruyordum.
Yaşadığımız acı olay müthiş sarsmıştı beni.
Dengemi yitirmiştim adeta.
Birşeyler yapmalıydım.
Gidip fotoğraf çektim.
Acı çekmek gibi bir şeydi.
————————————————-
Adana / Ulucami külliyesi / 2020