“Adania denilen bir şehirle savaştım. Önünden nehir akıyordu. Üzerinde de köprü vardı”
——————————————————–
Bilmem Auxunties’i tanır mısınız?
Mimardır. Hem de iyi bir mimardır.
Adananın önemli yapılarından 13 m. yüksekliğinde 11.4 m genişliğinde ve 21 gözlü Taşköprü’yü Seyhan’ın orta yerine öylesine kondurmuş ki hayran olmamak elde değil.
Benden çoook uzun bir zaman önce yaşamış olsa da sanki daha dün akşam rakı sofrasında kadehlerimizi tokuşturup, “n’olacak bu memleketin hali?”ni konuşmuş kadar yakın hissediyorum kendimi ona.
Auxunties’le çocukluğumdan itibaren yollarımız kesişmişti.
Askılı kısa pantolun giydirirdi annem bana.
Zayıftım ya, sanırım pantolun kıçımdan düşmesin diye.
İşte o günlerden yollarımız kesişmiştir Aux’la.
Nenemin evi Abidinpaşa’nın başlarında Kemeraltı Camii civarındaydı.
Elimden tutar cadde boyunca yürür Taşköprü’den geçer Karşıyaka’da ki Kozan çarşısı”na giderdik.
Tam köprünün ortasında durur parmaklıklara tutunur, nenemin yolda aldığı ve yarısını yediğim simidin diğer yarısını balıklara atardım.
Seyhan sessizce akardı.
Tabii dönüşte tekrar köprüden geçerdik.
Seyhan yine sessizce akardı.
——————————————————
Adana / Taşköprü
O günlerde demir korkuluklar vardı köprünün iki yanında. Maalesef, köprü daha genişlesin diye özgün taş korkuluklar yıkılmış ve demir korkuluklar yapılmış.
Hangi kafa? Hangi anlayış?
Hala çözebilmiş değilim.
Şimdi tekrar eski haline döndü.
Ama aslından çok şey kaybetti.