İnsanlık tarihine ışık tutan ve dünya mirasına ev sahipliği yapan çok değerli, kadim topraklar üzerinde yaşıyoruz
Geçtiğimiz hafta en son 2017 yılında gittiğim Bozcaada’ya kırdım iki günlük kaçamak rotamı. Arkadaşlık kıvılcımının çocukken Adana’da içimize düştüğü, yıllar içinde aramıza mesafeler girmesine rağmen ilişkimize sahip çıkmaya özen gösterdiğimiz çok sevdiğim bir dostuma duyduğum özlem duygusuydu beni harekete geçiren.
Sevdiğim bir diğer kız arkadaşım da yolculuğumda bana eşik ediyor ve zaten kısa olan zamanımızı iyi değerlendirebilmek için sabahın erken saatlerinde düşüyoruz yollara. Erken kalkan yol alır diye boşuna dememişler. İstikamet Geyikli!
2022 yılının sonlarına doğru hizmete giren Çanakkale Köprüsü‘nü kullanacağım için heyecan duyuyorum. Yolculuğumuza eşlik eden hasat edilmiş altın sarısı buğday tarlaları ve yavaştan hasat mevsimi yaklaşan, yüzünü güneşe dönmüş ay çiçeği tarlaları eşliğinde uzun zamandır ziyaret etmediğim Trakya topraklarına göz kırpıyorum.
Çanakkale Köprüsü
İstanbul’dan yola çıktıktan yaklaşık üç buçuk saat sonra ihtişamlı Çanakkale Köprüsü’yle buluşuyoruz. İlk dikkatimi çeken heybeti ve kırmızı- beyaz rengi oluyor.
Çanakkale Köprüsü yalnızca yarattığı hisle değil sayılarıyla da bir hayli heybetli.
- Köprü 334 metreye ulaşan kule yüksekliğiyle dünyanın en yüksek kulelerine sahip asma köprüsü ünvanına sahip.
- Köprü 4 bin 608 metre uzunluğu ile iki kıta arasındaki yolculuk süresini 6 dakikaya düşürüyor.
- Köprü, Cumhuriyet’in 100. kuruluş yıl dönümünü sembolize eden 2 bin 23 metrelik orta açıklığı ile dünyanın en uzun orta açıklıklı köprüsü ünvanına da sahip.
- Köprü ile ilgili dikkatimi çeken bir diğer çarpıcı bilgi de köprünün ana kablosunda dünyanın çevresini 4 kez dönebilecek 162 bin kilometrelik tel kullanılmış olması.
Köprü ve yolları Çanakkale yönüne seyahat deneyimini çok ferahlatmış ve rahatlatmış. Yeni yollar sürücülere eskisine nazaran çok daha konforlu, güvenli ve süre olarak kısa bir sürüş deneyimi sağlıyor.
Geyikli
Navigasyonun da tahmin ettiği üzere yola çıktıktan dört buçuk saat sonra bizi Bozcaada’ya taşıyacak olan arabalı vapurların kalktığı Geyikli’ye ulaştık. Geyikli 2000’li yılların başında tanıdığım haliyle duruyor. Buraya en son geldiğim 2017’den bu yana da her şeyi bıraktığım gibi buldum.
Yolda ne kadar duraklama yapacağımızı kestiremediğimden ve yolun yeni halinin sürüş deneyimimi olumlu/olumsuz nasıl etkileyeceğini bilmediğimden Geyikli – Bozcaada feribot biletimi arkadaşlarımın uyarmasına rağmen önceden almadım. Bir yandan da yola çıktığımız 15 Temmuz tarihinin de uzun hafta bir sonu tatilinin son günü olmasına güvendim.
Öğlen 12’ye doğru ulaştığımız Geyikli’de 13.00 feribotuna binmek üzere çok da uzun olmayan araç kuyruğuna girdik. Yıllar önce bu sıcaklarda, uzun yolculuğun ardından kuyruklarda sefil olduğumuz günleri hatırlayıp çok da uzun olamayan araç kuyruğuna şükrettim.
Araba ve iki yolcu için feribota 1.185 TL ödeme yaptık. İskeleye giriş yaptıktan ve iskelede bulunan kafede bir çay içtikten kısa bir süre sonra iki feribotun adaya devamlı gidiş geliş yaptığı feribotlardan birine bindik ve yarım saat içinde Bozcaada’ya geçiş yaptık.
Gişe memurunun da uyarması üzerine arabalı vapura biniş yaptığımız andan itibaren dönüş yolculuğu için GESTAŞ‘ın web sitesinden rezervasyon yapmaya çalıştım fakat web sitesi hiç kullanıcı dostu değil. Rezervasyon için ayrı bir başlık açılmamış. Biletiniz olduğu halde bilet alma adımlarından geçip, sistem araç plakanızı tanıdığı için tekrar ücret ödemiyorsunuz.
Web sitesinden bu bilgiye ulaşamadığım için birkaç denemeden sonra bir bilene danışmak üzere rezervasyon uğraşımı bıraktım. Daha sonra GESTAŞ’ı telefonla aradım. Yalnızca online rezervasyon olduğunu belirtip beni web sitesine yönlendirdiler ve yine bir sonuç alamadım. Sonunda kaldığımız otelin resepsiyonunun desteğiyle rezervasyonu tamamladım.
Bozcaada
Bozcaada merkezde ada sakinlerinin kayıtlı araçlarının dışındaki araçlara dolaşım hakkı tanınmıyormuş. Adaya giriş yapan araçlar merkezde kalacaklarsa işaret edilen ücretsiz otoparklara yönlendiriliyor.