İzmir´e ne zaman gitsem;
Bornova tepelerine doğru yol alırken, Kordon´da, Alsancak´ta dolaşırken,
9-Eylül sabahı marşlar söyleyerek Bornova-İzmir arasında ilerleyen Süvari Kolordusu´nu düşünürüm.
Binlercesi kılıç çekmiş olarak dua eden halkın arasından, minarelerden yükselen salâ sesleri altında heybetle Kordon´a geçişlerini hayal ederim.
Bugün için sakladıkları bayrakları açan İzmirlileri, pencerelerden, askerlerin başlarına çiçekler, konfetiler, gül suları, gelin telleri serpen genç kızları gözümde canlandırırım.
Komutanları, süvarileri avuçları patlarcasına alkışlayan, sevinçten ağlayan, onların çizmelerini öpmeye çalışan insanları anlarım.
Türk Bayrağını Hükümet Konağı´na çeken Yüzbaşı Şeref´i, Fahrettin Paşa´yı ve diğerlerini anarım.
Aynı zamanlarda Belkahve´den İzmir´e dürbünle bakan Mustafa Kemal Paşa ile İsmet Paşa arasındaki konuşmayı dinlerim:
?Biliyor musun bir rüya görmüş gibiyim? der sanki yeniden Ulu Önder.
?Haklısın, bu kadar mucize, olağanüstülük, harikalık ancak bir rüyada yaşanabilir? diye cevaplar bir kez daha İsmet Paşa da.
Hava kararınca Nif´e (şimdiki adı Kemal Paşa) döndüklerinde, o eşsiz insan için hazırlanan tek katlı eve adeta onlarla birlikte girerim. Diz çöküp, sarılıp dizlerinden öpen, minnet dolu gözyaşları akıtan başörtülü kadınlardan biri olurum.
Aynı akşam yorgunluğuna aldırmadan ? İzmir´e girdiğimiz akşamdır bu. Bu kadar sessiz oturulur mu? Bari bir şarkı söyleyelim? diyerek ?Yine bir gülnihal?? şarkısına başlayan Paşa´ma eşlik ederim.
Ve 10-Eylül Pazar sabahı İzmir´e giren paşaları, bütün bir ulus gibi yüreğimin en derin köşesinden, Hoş gelişler ola Mustafa Kemal Paşa diyerek karşılarım.
Karşıyaka´da kendisi için hazırlanmış eve girerken yere serilen Yunan bayrağını, ?Kralın, kalacağı eve girişte bayrağımızı çiğnemesine rağmen- ?O, bir milletin timsalini çiğneyerek hata yapmıştır. Ben aynı hatayı tekrar edemem? deyip, yerden kaldırtan büyük Ata´yı can-ı gönülden alkışlarım.
Sonraki bir konuşmasında, bu mucizeyi ?Bir ulus, sımsıkı birbirine bağlı olmayı bildikçe yeryüzünde onu dağıtabilecek bir güç düşünülemez? ifadesiyle özetleyen canım Ata´ma, silah arkadaşlarına ve bu toprakları vatan yapan tüm kahramanlara şükranlarımı sunarım.
19-Mayıs sabahı Samsun´dan fitili ateşlenen kurtuluş mücadelesinin, İzmir´de yakılan bağımsızlık meşalesini tutuşturduğu gündür 9-Eylül.
Kurtuluştur İzmir, özgürlüktür. Geçmiştir, bugündür, gelecektir.
Vatandır, memlekettir, hasrettir.
Uğruna can veren tüm kahramanlarımızdan emanettir. Onurdur, gururdur, şereftir, haysiyettir.
Efedir, zeybektir.
Üzerimizden eksilmeyen gölgesiyle masmavi göklerdeki dalga dalga al bayraktır.
Canım Ata´mdan yadigâr, sonsuza dek sürecek aydınlıktır.
İşte bu yüzden İzmir´in dağlarında hep çiçekler açar, altın güneş orda sırmalar saçar.
İzmir´deyken çektiğim, İzmir´in dağlarında açan en güzel çiçeğin fotoğrafıyla selamlıyorum sizleri. Çok yaşa, güzeller güzeli, sevgili, canım İzmir.
Kaynak: yeniadana.net