Karikatürcü arkadaşım Erdoğan Karayel aradı yılbaşı öncesi, “Çizgiyle Konuşanlar’a konuk etmek istiyorum seni. Ne dersin?” dedi. Ne diyeyim, seve seve kabul ettim tabii ki. Ancak “Bana 30-40 tane karikatürünü gönder o zaman… Biz sohbet ederken onlar da arkada döner…” deyince, “Abo!” dedim, “Şimdi olmadı işte!”
Erdoğan’a 25-30 yıldır karikatür çizmediğimi, çizdiğim zamanlardaki karikatürlerin de akıbetini hiç bilmediğimi söyledim, “Sen bir bak,” dedi, “Duruyordur onlar bir yerlerde.”
Hiç umudum yoktu. 25-30 sene az değil. Hele de o zamanlardan bugüne kadar kim bilir kaç kere taşındık!
Aysun’a söyledim (eşim olur kendisi) bu durumu… “Ben onları klasörledim,” dedi ve iki dakika içinde buldu getirdi.
Gömü bulmuş gibi sevindim. 
Koskoca bir klasör karikatür! 
Koskoca bir klasör karikatür! Yüzlerce olmasa da onlarcası bir arada!
Harika. 
İçinden bazılarını seçtim ve Erdoğan’a gönderdim. Canlı yayında kullandık.
Sonra, “Madem bu karikatürleri buldum, bari düzenleyeyim,” dedim ve 80’li ve 90’lı yıllarda çizdiğim bu karikatürlerden derlediğim bu kısa filmi hazırladım.
Karikatürleri derlerken ve filmi hazırlarken adeta zamanda yolculuk yaptım.
12 Eylül darbesinin hemen sonraları… Özallı dönemler… Demirelli dönemler… Zamlar, işkenceler… Mutluluklar, mutsuzluklar… Saçma sapan dönemler…
Sonra baktım… Kişiler, isimler, kurumlar değişiyor ama… birçok şeyin şekli değişse de özü hiç değişmiyor ve hayatımız üç aşağı beş yukarı aynı devam ediyor.
Neyse… Lafı fazla uzatmayayım ve sizi bu kısa karikatür filmi ile baş başa bırakayım.
Hadi iyi seyirler.