Sorarlar bir gün her adama, bu yaşamda,
Ev mülk mü baba?
Adam der; kiracıyım, kiracıyım da,
Sahibi sonsuz mu ki, kiracılık zamanlı,
Sahiplik gerçek mi ki, kiracılık geçici,
Kim o zaman kiralık yaşamın ev sahibi?
Ev sahibi Ölüm…
Ya ailesi ; karısı Ayrılık hanım,
Çocukları Yalnızlık, Terk ve Yokluk.
Ev; bu dünyanın herhangi bir yerinde.
Sırça köşk, dağın başı, metropol, vesaire ,
Evin adresi mi, pek afilli, tarifi mi, roman.
Orda bir köy var uzakta ya da bu şehir,
Mapus damı ya da Allahuekber dağı
Cennet Bodrum ya da güzelim İstanbul,
Bu vatan, şu vatan, bu kıta, şu dünya.
Evin önü tarla, ne ekersen onu biçersin.
Yatak odası gece, oturma odası gündüz
Mutfağı çocukluk, yemek odası gençlik,
Battaniyeli kanepesi yaşlılık.
Damı gökyüzü, duvarları sana kalmış.
Yerler toprak, taş, ot, çalı çırpı,
Duşu yağmur, sobası güneş, gece lambası ay.
Evsahibi ölüm, kiralığı yaşam.
∞Ω∞
Ne kadar oturabiliriz der adam,
Ev sahibinin çirkin karısı Ayrılık’a?
Ne kadar sürelik kontrat yapalım?
On yıl, otuz yıl, seksen yıl.
Peşin verelim de rahat oturalım hesabı,
Mümkün mü? Ev sahibinin nefesi ensende,
Ne zaman isterse o zaman alır anahtarı,
Ya çık evimden derse, ağız tadıyla oturamadan.
Ya kirayı ödeyemezsen, ver karaciğerin urubunu,
Ver tek böbreği ya da yarım aklını.
Hani kol, bacak veren, felç olanda cabası,
Sanki ev kiralık değil de seninmiş gibi geldiğinde,
Ev sahibinin köpeği Korku,
Dişleri sivri, ağızda salya, oradan hırlar,
Onu görünce akla evsahibi gelmese de,
Göze görünen karısı, çocukları.
Hepsi ev sahibini hatırlatıyor.
Yalnızlık, terk ve yokluk korkusu.
Ya o suratsız karısı Ayrılık Hanım,
Tam ev sahibine layık bir eş.
İti an çomağı hazırla.
Kiralık yaşam, ev sahibi ölüm.
∞Ω∞
Yaşamın usulü kiralık, kiralık veren ölüm.
Depozito yok, peşin yok, ev değiştirme yok.
Kontrat bittiğinde çıkmam yok.
Ev sahibinin adı ölüm, kiracıya acımak yok.
Karısı ayrılık, biraz daha kalmak yok,
Büyük kızı yalnızlık, devamlı beraberlik yok,
Ortanca oğlan terk, hiç ayrılmayız yok,
Küçük kız yokluk, sürekli varlık yok,
Hepsi babalarına çekmiş.
Ev sahibi ölüm.
Kiraladığı ev yaşam,
Kiralayan sen, ben, siz, biz.
Evi de evdekileri de sahiplenmek yok,
Dünde yok, bugünde yok, yarında yok.
Yaşam kiralık, ev sahibi ölüm…
∞Ω∞
Ama uzakta kiralık olmayan nadir bir ev,
Sahibi yine aynı kibirli ölüm,
Ama kira yok, nerdeyse beleş bir ev.
Evin tipi sıradan bir insan vücudu,
Sahibi doğal, eksiz, basit insan,
Bahçesi katıksız doğa,
Kiracısı özgürlük, yalnızlık yok,
Kiracısı cesaret, korku yok,
Kiracısı sevgi, ayrılık yok,
Kiracısı hür vicdan, terk yok,
Kiracısı akıl, yok yok…
Ne ev sahibinden çık var,
Ne kiracılar kalmak için meraklılar.
Aynı evde, beraber ve huzurlular
Kiraya tutulan bir yaşam, sahibi ölüm…
∞Ω∞
Bu kira kıssa, hisseyse şu ölüm,
Yaşam kiralık, ağası da sahabı da ölüm,
Hayat ne yer, ne ödersen; faturası ölüm,
Ev sahibi hep aynı, hep tek, hep haklı,
Bence sanki, kiracılarda asıl sorun…