2000’li yılları öncesinden ayıran, tanıştığımız çoğu ismin kalıcı oluşu. Sadece bu değil, dipten ve derinden gelen bu ekip, sonraki on yılın müziğini yarattı. İktidara direnmenin belki de en etkili yollarından biriydi bu.
Kısa Türkiye Tarihi, 23 Ağustos’tan bu yana bu sayfalarda sürdürdüğüm bir seri. Uzun süredir üzerinde çalıştığım bir kitabın taslağı. Burada küçük bir özetini sunarken bir yandan notlarımı alıyorum, okumalarımı, taramalarımı ve görüşmelerimi yapıyorum, yazdığım bölümleri genişletiyorum. Okuduğunuz, bu serinin dokuzuncu yazısı. On iki bölümde günümüze gelme niyetindeyim. Bu hafta 2000’li yıllara giriş yapacak, önümüzdeki hafta ise bu yıllarda yaşadıklarımızı, gördüklerimizi hatırlamaya, hatırlatmaya çalışacağım. Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) iktidarıyla tanıştığımız, hayatımızın değişmeye başladığı yıllar bunlar. Başta ‘90’lı yılların “özgürlük” rüzgârı esiyor gibi görünse de sonrasında memleket tarihinin önemli dönemeçlerinden biriyle karşılaşıyoruz. 2010’lu yıllarda etkisini derinden hissettirecek bir baskı, yasak politikasının temelleri bu on yılda atılıyor –ki bu, 12 Eylül’ün izleri sürülerek ve cuntanın kurumları, yasaları kullanılarak yapılıyor. AKP, darbe sonrasında palazlanan yapının üzerine kuruluyor, oradan ilerliyor. İlk yıllarda memlekette büyük bir değişime rastlamıyoruz belki ama yapılan küçük müdahaleleri, sonraki icraatın ön gösterimi olarak algılamak mümkün.
20. YÜZYILIN İKİNCİ YARISINDA TÜRKİYE
2000’li yıllara gelmeden önce (biraz da “çıkan kısmın özeti” tadında) bir hatırlatma yapayım, zira geriye dönüp baktığımızda, değişimin çok daha öncesinde başladığını, AKP iktidarının, öncesinde yapılanlar üzerine kurulduğunu görüyoruz. Müzikte de böyle bu. Bahsi geçen dönemde bir zenginlik, çeşitlilik göze çarpıyor ama bunların hiçbiri yeni değil. O çok bilinen atasözü bu noktada devreye giriyor ve bu yıllarda, “tarih tekerrürden ibarettir” cümlesini yalancı çıkarmayacak gelişmeler yaşanıyor.
Yazının devamını okumak için tıklayın