Ben bu fotoğrafı çekerken, çiçekçi teyzenin çiçek alan kadına söylediklerini, kelimesi kelimesine değil elbette ama aklımda kaldığı kadarıyla paylaşayım.Kadın, otuz kırk yaşlarında, güzel, alımlı bir kadın… Giyim tarzı, hareketleri, ağzından lütufmuş gibi dökülen sözcükler, mimikleri filan, “Ben senden çiçek alacak biri değilim ama şu an almak zorundayım” der gibi… Çiçekçi teyze yılların esnafı… Kim bilir ne insanlar görmüş, neler yaşamış geride kalan yıllarda, günlerde, gecelerde?.. Belli ki “İki çift laf söylemezsem ben buna, içimde kalır!” dedi… Çiçekleri verdi kadına, açtı ağzını, yumdu gözünü… Parayı alırken başlayan ders, para üstü toparlanıp verildiği an tamamlanmıştı:
“Bak ablam… Güzel kadınsın. Sen de bunun farkındasın. Güzelliği ne öldürür biliyor musun?.. Ben sana söyleyim. Güzelliğini senin o çok güvendiğin, belli ki övündüğün güzelliğin öldürür. Güzellik, içinde insanlık varsa güzelliktir. Yarın yaşlanacaksın. O gün gelip, güzelliğin gittiğinde, sana kalacak olan insanlığındır. Tamam mı benim güzel ablam?..” …
İstiklal Caddesi / İstanbul
Kasım 2016 ©mustafaöncül