Bugün size 1960 larda Adanadaki bir Bayram anımı paylaşmak istiyorum.
Rahmetli dedem Yağ Camide bayram namazını kıldıktan sonra Berikman Pastanesinden bir sürü elma şekeri alır ordan tatlıcı Ediye gider bir tepsi sıcak halka tatlı alır bahçemizdeki masaya bunlar konulurdu. Ayrıca rahmetli nenemin değişik medyalardan mevsiminde yaptığı şerbetler bodiçlere konulup masaya yerleştirilir ve içine kalıp olarak aldığımız buzlar kırılıp konulurdu. Şerbetler için Saydam caddesindeki züccaciyeden alınan yeni bardaklar yerleştirilirdi.
Bütün bu hazırlıklar mahallenin çocukları içindi, bahçe kapısı sonuna kadar açılıp çocukların bayramlaşmaya gelmesi beklenirdi.
Büyükler bayramlaşmaya geldi mi bahçedeki sedirde ağırlanırdı.
Dedeme her bayram böyle tören niye yapıyorsun diye sorduklarında o ” Bu çocuklar Adananımızın ve mahallemizin geleceği, mahallesini ve şehrini sevmesi ve unutmaması için yapıyorum; derdi.
Bir bayram günü çocuklardan biri” bunlar bizim mahalleden değil; deyip iki çocuğu gösterdi.
Çocuklar utanıp kapıya doğru gittiler. Dedem ” çocuklar ayıp değilmi mahalleleriniz ayrı olabilir ama hepiniz Adanalısınız bunu hiç unutmayın şimdi bu arkadaşlarınızı aranıza alın ; dedi.
Ne yazıkki bizler bugünlerde bir yerlere dağılmışız. Atalarımızın bu adetlerini artık uygulamıyoruz ama onlar sayesinde mahallelerimizi ve Adanamızı hiç unutmuyoruz.