“Hayatta öyle değil mi?” dedim sıvası dökülmüş duvarı görünce.
Hayır duvara demedim.
Kendime dedim.
Acılarını, mutluluğunu, hüznünü, hayal kırıklıklarını, başarını, başarısızlığını, bilgini, sevgini, nefretini bir duvarı örer gibi önce yan yana sonra üst üst dizersin.
İşte karşına çıkan duvardır hayat.
Sonra gider ona tostlarsın.
————————–
Adana / Tepebağ / Mart 2018