Tabii ki moda sektöründeki trendlerden bahsetmiyorum. Ona da hakimiz ama konumuz başka.
Bu yıl eğlence mekanlarının müzik trendleri poptan elektroniğe kaydığı kadar, günümüz popundan 90’lara doğru da bir gerileme sürecine girdi.
Nasıl ki 70 jenerasyonu 80’lerin müziklerini beğeniyordu, 80 jenerasyonu da 90’ların rüzgarına kapılıp gitti.
İstanbul’un lüks mekanlarında ayda bir yapılan 90’lar partileri, haftada bir yapılır oldu. Eller havaya eğlencesi yerini eskilerin teknolojiye mesafeli popuna bıraktı. DJ’ler setlerine sıklıkla koyuyorlar 90’ların pop şarkılarını.
Yani artık Serdar Ortaç ile göbekten zeytin yiyip Seden Gürel ile “Çalkala”yabilirsiniz. Hatta Oya-Bora etkisiyle bir anda geçmişe ışınlanabilirsiniz. Tüm bu nostalji artık gece eğlencelerinin bir parçası.
Hem de yaşlı hissetmenize izin vermeden…
Soundtrack havası
Second ile yaptığı punk müziğin ardından dümeni banjosundan yana kıran Özgün Semerci, “A Nightmare on Clawhammer Banjo” ile geri döndü.
8 parçalık bu albüm sizi bütün bir hikayeyle karşı karşıya bırakıyor. Sanki bir soundtrack dinliyormuşsunuz gibi.
“An Eerie Tale” ile albüm başladı ve… Amerika’nın tarım bölgelerinden korku filmlerine, kovalamaca sahnelerinden sınırdan kaçmaya çalışan mültecilere uzun bir görsellikle sonunu getirdim. Çünkü dinlerken bunları görebiliyorsunuz…
Koy sıradan bir romantik komediye ya da gerilim filmine…
Gevende’nin solisti Ahmet Kenan Bilgiç’in “Kilda” parçasında verdiği desteği de göz ardı etmemeli… Velhasıl geneli enstrümantal olan albüm uzun bir yolculuk vaat ediyor. Söylemem lazım, çok çok ama çok beğendim!
Yazının devamını okumak için tıklayın