Bugün sevgili şair dostlarımla birlikte deniz kıyısında, çıplak ayaklarımızla kumda izler bırakarak yürüdük.
Dalgalar ayaklarımızı okşadıkça neşelendik.
Ve sonra kayalara oturduk.
Karşımızda alabildiğine deniz.
Alabildiğine mavi.
Sessizce seyrettik.
İçimizdeki denizleri önümüzdeki denizle buluşturduk.
NAZIM birden ayağa kalktı denize doğru bir kaç adım attı ve ellerini havaya kaldırıp ve bağıra bağıra şöyle dedi:
“Deniz olmalı oğlum / bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla”
Sonra bize döndü. Mavi gözleri ışıldıyordu. Gülümsedi.
Sonra BAUDELAIRE kalktı ayağa.
Bana parmağını uzatarak o mükemmel fransızcasıyla:
“Sen hür adam, seveceksin denizi her zaman / Deniz aynandır senin / Kendini seyredersin.
Hafifçe egilerek selamladı bizi.
HASAN İZZETTİN DİNAMO gözünü denizden ayırmadan dedi ki :
“Deniz esiyor / Püfür püfür!”
Dalgınca denizi seyreden GARCIA LORCA
“Deniz gülümsüyor uzaktan”
diye mırıldandı.
Genç şair RÜŞDÜ ONUR ayağa kalktı
bulutlara bakarak şiirini okudu.
“Sende yaşamalıyım deniz,
Asi ve hür…
Sende ölmeliyim.
Bulutlara bakarak.
Hepimiz dönüp ARİF DAMAR’a baktık.
Son söz ona kalmıştı.
Yavaşca ayağa kalktı ve dedi ki:
“Denizi hiç kimse anlatamaz
Hiç / Hiç kimse
Deniz / Yalnız deniz / Anlatır kendini
Ben de dinlerim”
Hep birlikte denizi dinledik bugün.
Aydın SİHAY
Yumurtalık / ADANA