Fatih Sınar*
Zirveleri gökyüzünü saran dağların arasında dolambaçlı bir yolun izini sürüyor Toros Express’i. Vaktiyle Kilikya Kapısı diye bilinen bir noktada, Orta Anadolu ile Çukurova arasındaki dar geçitten engin düzlüğe doğru ilerliyor.
Raylar boyunca tarihin sararmış sayfalarında dolaşıyor zihnim; Bizans-Arap savaşlarına denk geliyorum sayfaların birinde. Bizans’ın, Arap seferlerini başkente olabildiğince hızlı duyurmak için kurduğu, fener kulelerinden oluşan haberleşme ağı düşüyor aklıma… Kilikya’dan Konstantinopol’e kadar belirli aralıklarla zirvelerde yakılan ateşler vasıtasıyla kurulan bir alarm sistemi bu. Silsilenin ilk feneri de, Arap akınlarına karşı doğal sınır olan Torosların Orta Anadolu düzlüklerine bakan kısmındaydı. Kim bilir, belki o zirvenin yanı başından geçtim az önce. Yüzüklerin Efendisi’nde, Rohan ve Gondor arasında ittifakı güçlendirmek için kurulan ateş kulelerinin de Bizans’ın bu sistemine atıf olduğu söylenir çoğu kez.
Verimli tarlalarla, nehirlerle çizili yeni bir coğrafyaya yaklaşmanın merakı sarıyor ruhumu. Binlerce yıllık hikâyenin ilk sayfaları aralanıyor usul usul. Eski kasabalarla, mabetlerle, hakimiyet savaşlarının nişaneleri kalelerle yazılı bir memleketin toprağına ilk adımı basıyorum Adana istasyonunda. Bir dolmuşa biniyor ve yeni bir şehre doğru yol alıyorum ardından.
Kilikya’nın kadim şehri Sis’teyim, bugünkü ismiyle Çukurova’nın Kozan’ında. Engin düzlüklerden ansızın sıyrılan zirveler, zamana karşı verdiği savaşta yılmamış, yıkılmamış ama yorgun düşmüş karakterleri anımsatır bana. Kozan’ı keşfe çıkartan da ovadan yükselen kayalık tepesi ve zirvesinde yer alan tarihe yenik düşmüş ama yok olmamış kalesiydi başta. Gölgesinde ne anılar biriktirmişti kim bilir. Tabii, sırlı coğrafyalarda hikâye yolda çiziliyor çoğu zaman.
DUVARLARIN ANLATTIKLARI
Sarp dağların gölgesinde, Kozan Kalesi’nin eteğinde, asırlardan bugüne birkaç duvar parçası kalmış mabedin önünde buluyorum kendimi. Taşların izinde zamana bir perde aralanıyor. Vaktiyle Kilikya coğrafyasında yaşayan halklardan birinin kutsal makamı sayılmış. Yüzyıllar boyu patriklerine ev olmuş, bugünse geriye kalan duvar parçalarıyla direniyor tarihe. Burası Ermeni Katolikosluğu olarak bilinen yer. Ermeni kilise hiyerarşisindeki dört kutsal makamdan ikincisi kabul ediliyor. Kozan’daki kutsal merkezin kaderi de, halkı gibi 1915’te değişmiş
Anadolu’nun doğusunda yoğunlaşan Türk akınlarının da etkisiyle 1000’li yıllardan itibaren Kilikya coğrafyasına kitlesel Ermeni göçleri oluyor. Yeni göçlerle Ermeniler bölgenin önemli bir halkı oluyor zamanla. Akdeniz kıyısında krallıklarını kurup, Bizans, Türkler ve Arap dünyası arasında bir geçiş coğrafyası oluyorlar. Haçlılarca kurulan Doğu Akdeniz krallıklarıyla da komşu bir devlet olarak yaşıyor uzun süre. Sis şehri ise bu krallığın merkezi. Ayrıca Katolikos’un oturduğu yer olmasından dolayı da dinî merkez sayılıyor. Güçlü bir kale olmanın yanı sıra birçok kilise ve katedrale yurt oluyor şehir. Akdeniz topraklarında Ermeni kültürüyle farklı bir karakter yaratıyor kendine.
yazının devamı linkte
https://www.gazeteduvar.com.tr/kilikyanin-sirli-sehri-kozan-haber-1527714