Alışana kadar yalnızlığa, sessizlik avaz avaz bağırır,
Alışınca ise, tüm gürültüler sessizleşir,
Bir tür ölümün ötesini görme egzersizi bu yalnızlık,
O bağıran sessizlikle, sessiz gürültü arasından geçebilenin gördüğü,
Görebilenin ise dünü öldürdüğü, yarını durdurduğu ve anı yaşadığı,
Tek ve yalnız yaşanması gereken anı…
