Kapalı kapılar bana hüzün verir.
Açık olsun isterim hep.
Çocukluğumdan kalma bir takıntıdır bu.
Nedeni mi? Bilmiyorum.
Bir sabah mahalledeki bütün kapıları birer birer çalıp kaçmıştım.
Arkamdan kapılar birer birer açıldıkca ah ne mutlu olmuştum anlatamam.
Bir duvarın ardına saklanıp kahkahalarla gülmüştüm.
Simdi de yapmak isterdim ama artık hızlı koşamıyorum.
DÖŞEME’NİN KAPILARI
Adana / Döşeme Mh./ Ağustos 2016