ÜŞÜMEK, ISINMAK VE ZAMAN ÜZERİNE
‘Baba’, dedi çocuk,
Neden evim soğuk,
’Vakit’, dedi baba,
Utandı, ses boğuk
‘Baba’ diye yineledi,
Niye evim soğuk,
‘Zaman’ diye üsteledi
Beti ve benzi soluk
Baba birden farketti
Sorun us’undu
Sevgi ile bakınca
Çocuk ısındı
Baba sardı çocuğu,
Çocuk sarmalandı
Anlayınca suçunu
Beniz kanlandı
∞Ω∞
Anne dedi genç bir kız,
Ben üşüdüm de anne,
Anne de zaten bir kız,
Dedi, varım daha ne?
‘Anne’ dedi yine kız
Isınmıyorum anne
Anne de zaten soğuk
Heyhat ‘bu ısıda ne’?
Ana bir baktı kıza
Kız yandı o bakışa
Gözler kaşlar hatırına
Sevgi geçti akışa
Ana sardı kızını
Kız sarmalandı
Eksik ısı değildi
Sevgi tamlandı
∞Ω∞
Canım dedi sevgili
Neden yuvamız soğuk ?
Bön bön baktı öteki
Abur cuburla doyuk
Aşkım diye diretti
Artık ben üşüyorum
Belli ki ateş bitmiş
‘’Banane’’ idi yorum
Yar bir baktı o yâre
Isı korundu
Od değil biten çare
Zaman sorundu
Sevdi, sardı yârini
Yar sarmalandı
Aşk unuttu yarını
O gün yaşandı
∞Ω∞
Sonuçta ‘anlat’ dedi insan
Neden hayat üşütür
‘Yanlışsın’ dedi hayat
Zamansızsan üşünür
‘’O zaman’’ dedi insan
Neden soğuk zaman var ?
‘’Dinle bak’’ dedi hayat
Anlatayım, yerim dar.
İnsan hayata baktı
Hayat yutkundu
Zaman maman hikaye
Hayat tutkuydu
Hayat sardı insanı
İnsan sarmalandı
Artık üşütmüyordu zaman
İnsan anladı
∞Ω∞
Bugün üşümek kıssa
Isınmak ise hisse
Zaman bence figüran
Tutmuyor seni kimse
Bakmazsa göremezdi
Görmezse saramazdı
Sarmayınca kol ve kalp
Bir eme yaramazdı
O zaman üşür insan
Der ‘bu hayat pek soğuk’
Sense kendi halinde
Dersin ‘ ne diyor çocuk’
Hülasa kelam bugün
Zamana rağmen düşün
En son ne zaman sardın
Geç olmadan, ol düğüm.
Emre Toğrul
