Baharın gelmesiyle, sabah bile yorgun uyanıyorum.
Beden yorgun, ruh yorgun, akıl yorgun.
E uyku ne yapsın dostlarım, düğüm uyumadan öncesinde.
Yorgunluğun en iyi ilacını arıyorum bu günlerde,
Hem bedene, hem ruha hem de yarım aklıma aynı anda,
Aynı etkinlikte em olabilecek bir ilaç.
Belki hepimizin yorgunluklarına reçete olabilecek bir şey.
Vazgeçebilmek denilen muhteşem ilaç.
Her ne olursa olsun bizi aşağı çeken yüklerin,
Kötü alışkanlık deyin, yıpratıcı ilişkiler deyin,
Tamamlanmayan kariyer yada gerçekdışı beklentiler deyin,
Geride bırakmamız, bağından kurtulmamız gerekenleri,
Bir bir devre dışı bırakabileceğimiz bir tedaviden,
Her milimetrekaresi dolmuş yaşamlarımıza,
Yeni ve daha yapıcı yer açmamıza vesile olabilecek,
Bir akılcı yöntem kullanımından bahsediyorum bugün.
Birşeyden feragat etmek, vazgeçebilmek…
●●●●○○○○●●●●
Güvenimiz hep görülene , inancımız alışılagelmişe olduğundan,
Bir türlü vazgeçemediklerimizin yorduğu hayatlara körüz.
Vazgeçemediklerimizle ilgili her türlü plan ve projenin peşinde,
Bize umut verip hoşnut etmek yerine boşlukları göstermelerine,
Son sürat koşup biryere varamamaktan bitap düşürmelerine rağmen,
Bağlanıp kaldıklarımızın hiçbir işe yaramadığını göstermeyen,
Daha üstün gerçeklerin doğasını örtüp farkettirmeyen,
Düşünsel, ruhsal ve algısal bir körlük bu.
Çok ağır sandığımız, kocaman ve devasa sandığımız,
Çok uzun,acılı ve zahmetli olacağına aldandığımız,
Düzeni ve doğamızı tamamen değiştireceğini inandığımız,
Oysa pıt diye, şak diye, tık diye yapılabilen,
Lak diye, pat diye, tak diye yerine oturan,
Yapışkan safralardan, onlarca yüklerden arındıran,
Vazgeçebilmek.
En büyük endişemizden, o anlamsız korkumuz, kaygımızdan,
Sevdiğimizi, onsuz olamıyacağını sandığımız yücemizden,
Basamak basamak çıkıp, ilmek ilmek ördüğümüz değerlimizden,
‘Bize ne olacağını bilmemek’ denen uçurumun tabelasına bakmaktan,
Yemekten, içmekten, susmaktan, kullanmaktan, kullandırmaktan,
Kısaca o ‘’ Sahte Ben’den vazgeçebilmek.
Geride bırakabilmek.
Dönüp arkaya bakmamacasına,
Hatırlamamacasına,
Sanki hiç yokmuş gibi,
Vazgeçebilmek…
●●●●○○○○●●●●
En basit dille söylemeye çalışırsam ifade şu;
‘’Tüm insanlar herhangi bir olumsuz durum karşısında,
İllaki sıkıntı çekerek yaşamak zorunda değildir.’’
Diğer bir deyişle sahte benin altında gizlenmiş gerçek benin,
Düşünsel ve ruhsal ödüllerini yaşamımıza alabilmemiz için,
Bilinçsizce kullandığımız sahte benin,
Yıkıcı ve olumsuz yönetiminden kurtulmak,
Vazgeçebilmekten kastımız.
Vazgeçebilmeyi, en azıdan düşünmek bile,
Karanlık tarafımızın aydınlanmasına yakılabilecek bir mum.
Vazgeçemediklerimizin,
Hayatımızın en önemli ve vital parçası sandıklarımızın,
Yokluğunun yaşamla bağdaşmayacağını düşündüklerimizin,
En önemlinin, elzemin, olmazsa olmazın, şartın şurtun,
Ucundan bir kaldırıp bakın bugün dostlar.
Hanginize ait bunlar,
Vazgeçemedikleriniz…
●●●●○○○○●●●●
Vazgeçebilmenin bu denli etkin bir çare olduğunu,
Feragat ederek kurtulmanın hafifleticiliğini bildiğimiz,
Özlemini çektiğimiz işi, ilişkiyi, gerçek bilgeliği,
Erdemleri, güç, cesaret ve kendi güzelliklerimizi,
Tutkuyu ve aşkı içimizde yaşattığımız halde,
Neden bizi bundan alıkoyanlardan vazgeçemeyiz?
Çünkü bütünü bizden daha büyük bir parça sanıyoruz,
Çünkü korkularımızdan korunma, aydınlanmanın önünde,
Endişemizin dış dünyayla ilgili bir algı olduğu zannındayız,
Ve seçimi asla kendimiz yapmıyoruz.
Bize sıkıntı veren ve gerçekten bize ait olmama olasılığında,
Ancak yaşamımızı kaplamış sahteliğin,
Eğer gerçekten kimliğini sorgulama cesaretini gösterebilsek,
Belki de yepyeni yaşam alanlarına ulaşabileceğiz.
Buradaki kritik eşik ise kendimizden bakarak düşünmek yerine,
Kendi hakkında düşünmenin ne olduğunu öğrenmek olacaktır.
Kendimizden bakarak düşündüğümüzde,
Kontrol edilemeyen düşüncelerimiz eyleme dönüşüp,
Olumsuzlama çukurunda sıkıntıya gark olurken,
Kendimiz hakkında düşünmeyi öğrendiğimizde,
Olumsuzluğun kaynağına inebilecek,
Ve sıkılmadan o muhteşem ilaca ulaşabileceğiz.
Vazgeçebilmek.
Bizi uyuşmuş ruh halinden kurtaran,
Kendimizle yüzleştiren ve belki de yücelten,
En zor öğreti,
Vazgeçebilmek…