Bu evin önünden ne zaman geçsem karşısında bir an dururum.
Evin, yüreğimi burkan yalnızlığı mı yoksa umudunu hiç yitirmemiş kapısı mı beni böyle durduran?
Bilemem.
Bir öykü yazmak gelir içimden.
Sözcükler kafamın içinde dolanır durur.
Ama bir türlü başlayamam.
Bugün yine durdum evin önünde.
Şöyle mi başlasam?
”Bu küçük evlerde koca yürekli insanlar yaşardı. Bir gün…………………”
————————–
Adana / Kayalıbağ 26009 nolu sokak 7 Temmuz 2018