Olağanüstü, ayrıcalıklı ve güzel varlık insanın,
Varoluşunu idrak için birçok nedene ihtiyacı olsa da,
İnsan olmaktan kıvanç duyacağı, onurlanacağı,
Sonsuza dek onunla olacak tek nedeni,
SEVGİDİR dostlar.
İnsanların hepsi bunu bilir zaten, istisnasız.
Verdikçe azalmayan, aldıkça doymadığımız,
Bu ilginç hissin rüzgarında geçer ömür.
Sevgi hep aynı sevgidir de, asıl onu zor yapan,
Önüne getirdiğimiz, arkasına, arasına eklediğimiz,
Sevgiyi sıkıştırıp, nedene koşula bağlayan ilgeçlerdir.
Anglosaksonun ‘’if, because, in spite of love’’dediği,
EĞER sevgisi, ÇÜNKÜ sevgisi, RAĞMEN sevgisi gibi,
Koşul alan, neden bulan ya da kovalanan sevgi…
●●●●○○○○●●●●
EĞER ile başlar, sevgilerin en zoru, en değersizi.
Menfaatçi, çıkarcı bir ilgeç olan EĞER ile başlarsa sevgi,
Sonuna da, o tatsız ..isen şartını alırsa, kaçın ondan.
Belli beklentileri karşıladığımızda bize beslenebilecek,
Ya da bizim koşula bağlı gösterebildiğimiz ‘EĞER’ lisi,
Sevginin en sık türüdür, yaşamın karşılıklı eziyetidir.
İnsanları, sürekli kavga halinde ‘yakın düşmanlar’,
Nasıl başladığını bile hatırlamayan ‘çoktan pişmanlar’,
Koşul kalkınca, sevgiden bigane ‘hasım yoldaşlar’ yapar.
EĞER ‘den kurtulsa sevgi, bu sefer ÇÜNKÜ’nün ağına düşer,
Sevimsiz, dolaylı, katıklı bir gerekçe bağlacıdır ÇÜNKÜ.
Tek başına anlamı yoktur ki, sevgiye anlam katabilsin.
Ama yine de EĞER’den daha insaflıdır, daha toleranslıdır.
Önce seviyorum deyiverir en azından, ÇÜNKÜ der sonra,
Seviyorumu ÇÜNKÜ sen şusun, busun, osuna bağlar.
Lakin ÇÜNKÜ’nün arkasındaki neden bir kaybolursa,
O sebep değerini bir yitirirse, devalüe olup azalırsa,
‘ÇÜNKÜ sevgisi de’ yiter gider, ne yazıkki.
Ümidiniz kırılmasın dostlar, saf ve asil sevgiler de var.
Koşula bağlı olmadığından EĞER sevgisinden,
Nedene , niteliğe bağlı olmadığından ÇÜNKÜ’den,
Zamandan mekandan bağımsız olan bu sevgi,
Yüreklerin susadığı; RAĞMEN, KARŞIN sevgisidir.
Nihayetinde RAĞMEN gariban bir ilgeçtir (edat) ,
Üstelik te karşıtlık ilgisi kurmasına RAĞMEN sevgidir.
İnsan bir şey olduğu için değil, olmasına rağmen,
Zavallılığına, güçsüzlüğüne, zaaflarına, kusurlarına,
Kabul edilen normları olmamasına RAĞMEN sevgisidir bu.
‘Eğer sevgisi’ gibi, ne sevgiyi başlatacak bir itmeye,
‘Çünkü sevgisi’ gibi ne sevgiyi dayayacak bir dayanağa,
Ne de sürdürecek bir karşılığa ihtiyacı olmayan,
Şimdi de sabit, inancını hiç kaybetmeyen, ümit dolu,
Kutsal bir sevgidir ‘ RAĞMEN’ sevgisi.
Herşeye, tüm olumsuzluk ve handikaplara RAĞMEN,
Karşılık yokluğuna, getirisizliğin yıldırıcılığına RAĞMEN,
En gerçek ve asaleti tescilli sevgidir, RAĞMEN sevgisi.
●●●●○○○○●●●●
Günümüzde, sevginin sadece sevme isteği ve niyetinden aşkın,
Ölüm ötesi değerlere taşınabilen ve varlığını sürdüren,
Herkese yansıyabilen, hemen tek duygu olduğunu biliyoruz.
Anne karnından ölüme, hemen hergün ve tüm ilişkilerde,
İnsanların biribirlerini sevmesinin bioenerji yüküyle ilişkisi,
Yükün ancak dengelenmesiyle sevginin yaratılması düşüncesi,
Giderek ağırlık kazanan bir gerçek haline gelmekte.
Dolayısıyla ister bağımlı, ister bağımsız bireyler arasında,
İster paylaşabilen üst insanlık arasında ortaya çıksın,
Sevgi, yeryüzündeki tüm hazlardan öte bir yaratıcılıktır.
Canlılığımızı, coşkumuzu, yaşama bağlılığımızı ortaya koyup,
Kendimizi gerçekleştirmeyi denerken üleştiğimiz bu enerji,
Diğer tüm duyguların köken aldığı saltık frekansıyla,
Herşeye rağmen sahip olunduğunda gerçek kimliğine kavuşur.
Eğer ve şayet sevdiğinde insan, buna alıştırıldığında,
Koşulların gölgesinde, gerçek sevginin saflığına erişemeyecek;
Çünkü ve zira sevdiğinde insan, buna şartlandırıldığında,
Nedenselliğin kelepçesinde, gerçek sevgiyi tadamayacak,
Herşeye rağmen, tüm varoluş zaaflarına karşın sevebildiğinde ise,
Asıl kendine ulaşıp, gerçek sevginin özünde kaybolacaktır.
Yoklayın tüm sevginizi, sevdiklerinizi bugün, sevgili dostlar;
Eğer, şayet, zira, çünkü, ancak ve dolayı mı sevip seviliyorsunuz,
Yoksa sırf varoluşa RAĞMEN mi?