Ve sokağa giriyorum.
Çığlık çığlığa top peşinde koşan çocuklar, kapı önlerinde sohbet eden komşular ve nefis yemek kokuları karşılıyor beni.
Nezahat teyze “mahluta” yapmış.
Buram buram kokuyor.
Akşama sevgili kocası Hūseyin amca, biliyorum çorbanın yanına soğan kıracaktır.
Hūsnūye teyze de kurufasulye koymuş ocağa.
Kokusu geliyor burnuma.
Sofralarında az kaşıklamadım.
O nefis turşusunu da koyacaktır mutlaka sofraya.
Hasibe abla, haylaz ikizlerini azarlıyor. “Soykası bastasıcalar terden cımcılık olmuşsunuz. Yūreemi tūkettiniz benim”
Cemile teyze, televizyonun sesini acmış yine.
Kulağı biraz ağır işitiyor.
Zūhal Topal’ın yemek programını izliyor.
Leyla teyze’nin lise sondaki kızı Çiğdem karşı komşularının mūhendislikte okuyan oğulları Ayhan’la işaretleşiyor.
Beni fark edince telaşla perdeyi cekiyor.
Cevriye teyze, elinde tencere kapı önūnde mahallenin sūtçūsūnden sūt alıyor.
Beni görūnce “Yarına sūtlaç yapacam gel ha!” diyor.
Hiç gitmez miyim bol tarçınlı o gūzelim sūtlacı yemeğe.
Akşam olmakta.
Evlerde tatlı bir telaş, bir koşturmaca.
Yemekler ocağa konuyor, salatalar yapilıyor.
Yorgun babalar biraz sonra gelirler.
Ve sokağın sonuna geliyorum
Arkamda gūzel insanları bırakarak..
———————————-
ADANA / Döşeme Mahallesi