Kapının ardında öylece duruyorum.
Tedirginim.
Hatta korkuyorum.
Kapıyı açmak için uzattığım elimi geri çekiyorum.
Sadece umudum kaldı içerde.
Onun da çekip gitmesinden korkuyorum.
Pencereden dışarı bakıyorum.
Mutsuz bakışlarla göz göze geliyorum.
Umutlarını, inançlarını yitirmiş insanlarla göz göze geliyorum.
İçimden bir şeyler kopuyor sanki.
Hemen kapıya dönüp iki kanadını da sonuna kadar açıyorum.
“UMUT” bir ışık seli olup akıveriyor dışarıya.
————————–
Bergama / Ağustos 2018
Bergama’da bir sokaktan geçerken bu kapıyı gördüm.
Zaten kapılar oldum olası ilgimi çeker.
Arabayla önünden geçmiştik.
Geri döndük.
İndim fotoğrafını çektim. Beni çeken bir şey vardı kapıda.
Aslında ben onu değil o beni çekmişti.